wanted!

nakakabwiseet talaga!!

pero sa mga panahon na ito! hindi ko na kailangangin pairalin ang pag ka bwiset ko!
wala na akong magagawa! pero ngayon kailangan na naming lakasan ang loob namin! kailangan na naming lumipat ng bahay!!
kung ganito na lang ang araw araw na mangyayari samin!
no choice na nga naman!


ngayon eto.. stress na nga ako sa ka group ko sa research! stress na nman ako sa mga nangyayari dito sa bahay!!

nakakasawa rin pala... siguro ito na nga talaga ang oras! ito na ang panahon para umalis kami dito!!
palakasan na lang ng loob!.. mag stablish na lang kami ulit ng panibagong negosyo!


haayyy!..


sa may mga alam na paupahan diyan!!.. pls.. paki contact na lang po ako! ung mura lang aahh!

:((

bakit ganun?.. pag ako na ung nagsasabi ng problema ko, hindi na nila makuhang maniwala, lagi na lang nilang iniisip na biro na naman ang sinasabe ko!!..

siguro, kakaiba nga lang talaga akong magdala ng problema.. na sa kabila ng bawat ngiti, nag tatago ang mga luha.... nahihirapan ako.. gusto kong umiyak.. gusto kong sumigaw.. gustong gusto kong mag wala!!.. pero mahirap pala...

mahirap palang dalhin mag isa ang problema!!..
dito sa bahay.. alam ko na nahihirapan na din ang nanay ko!..
alam kong hindi nya na din nagugustuhan ang sitwasyon namin ngayon!
pero, pinipilit nyang baliwalain ang lahat!! dahil ayaw nya kaming ma moblema..
alam ko na hindi naman siya gaya ni darna, wonder woman at kung sino pang super hero..
na kayang dalhin mag isa ang problema..

kahiot hindi naman magsalita ang nanay ko.. ramdam ko, at nakikita ko sa kanyang mga mata na nahihirapan na din siya... ayaw nya lang mag salita at pilit na kinakaya!

kaya sinabe ko na lang sa sarili ko!!
hindi ko papakita dito sa bahay na mahina ako!
hindi ko papakitang apektado ako...
papakita ko sa kanilang kaya ko!
dahil alam ko naman na sa bawat isa sa amin, dun kami humuhugot ng lakas..
kung sino unang magpakita ng kahinaan.. talo ka!..

kaso, sa bawat paghiga ko sa gabi...
ang hirap palang pumikit.. ang hirap palang matulog, kahit nakapikit kasi ako parang malinaw na malinaw ko paring nakikita kung anu ung ginagawa sa amin ng mismong kapatid ng nanay ko!

iba pala ang pakiramdam na natutulog ka lang para mapahinga ang katawan hindi ang isipan..

ikaw.. ikaw ang may sala!..

bakit ganito sa earth, pagkatapos mong payamanin at paunlarin ang isang kumpanya, pagkatapos mong ilaan ang buhay mo at ang talino mo para paunlarin ito, bigla bigla ka na lang iiwan sa ere at babaliwalain na lang!

ganun ba talaga kakapal ang muka ng mga kapitalista! na kung tutuusin ung binabayad nilang pasahod sa kapatid at nanay ko, pati na din sa iba pang mga manggagawa ay kulang na kulang pa sa ginawa nilang contribution para paunlarin at payamanin ang kompanya.

hindi naman sa nagiging liberal ako aahh.. pero mas madali ko kasing masabi ung pinagdadaanang hirap ng mga manggagawa sa pilipinas kung maihahalintulad ko ang kalagayan namin ngayon na sigurado ako na halos kapareho lang din ng ibang mga pamilya dito sa bansa.

dun sa pinagtatrabahuan ng kapatid ko na isang kompanya na nag aalok ng mga branded na gamot bigla na lang silang nagbawas ng mga manggagawa dahil hindi na daw kaya ng kompanyang pasahurin sila sa taas ng kompetisyon at wala na daw ipapasahod sa mga manggagawa nito. samantalang na bigyan pa nga ng award ang kapatid ko dahil sa laki ng kota niya na naipasok sa kompanya umabot ng million ang sales na naipasok niya samantalang ang sahod niya naman ay hindi tumaas, bagkus ang ginawa pa sa kanila ay tinanggal sa pwesto, lugi na daw! napaka ironic ng mga sinasabi nila, million ang pinapasok na pera ng mga medical representative sa isang kompanya tapus sasabihin nila na nalulugi sila! kalokohan!.

halos ganun din ang kalagayan ng micro finance na pinag tatrabahuan ng nanay ko! 6 years na ang nanay ko sa micro finance pero 12 years na siya sa maliit na kompanyang iyon. palipat lipat lang siya ng posisyon. nakakasama lang ng loob kasi pagkatapos din nilang makitain ng malaki yung micro finance bigla na lang magsasabing nalulugi na sila, may kompanya bang nalulugi na nagagawa pang mag expand ng mga branches? ang tindi noh!. sa pagkakamali lang ng iilang tao sa kompanya nila lahat na nadamay.. empleyado lang naman ang nanay ko dun ee. hindi may ari ng kompanya kaya ang dapat sinisisi ung mga nasa mataas na posisyo ung mga board na tumatanggap lang ng monthly pay samantalang mga manggagawa ang nagpapagod para magkaroon ng kikitain ang kompanya!..

nakakainis talaga! lagi na lang dehado ang mga manggagawa, pagkatapos yumaman ng kompanya at gamitin ang lakas paggawa ng mga manggagawa, ganito na lang ang mangyayari sa kanila. aalisin sa kompanya! nakakalungkot ngang isipin na ang mga manggagawa ay hindi naman ninais o naghangad na ariin ang kompanya, gusto lang nilang ibigay ang nararapat sa kanilang pinaghirapan. sa case nga ng ate at nanay ko, hindi na nga omento sa sahod ang hinihingi nila magkaroon lamang ng trabaho pero pinagkait ito sa kanila ng kompanya!.

sagad sagaran na nga ang pang aalipusta nila sa mga manggagawa tapus trabaho lamang ang hinihingi ng mga manggagawa hindi pa nila maibigay!!.. bwiseet kayo! nakakainis talaga kayo!..
may araw din kayong mga kapitalista! tandaan nyo,

antayin nyo ang pagbangon ng mga manggagawa at tiyak na kayo ay mabibigla!

felix bakat..

natatawa na lang ako pag naalala ko ung kalokohan ko kahapon sa school ee..
mag co confess ako dito sa blog, nahihiya naman akong ikwento sa ibang tao ung mga bagay na hindi ko naman sinasadyang makita at pagmasdan okey..

time ito ng human rights sa mga oras na un katabi ko si bianca at antok na antok na talaga ako at kung anu ano na lang ang ginagawa ko sa upuan na un, nabubuhayan na lang ata ako nun nung nag bibiro na si sir bobi e at ung mga jokes nya napaka berde talaga kaya naman siguro ako ginanahang makinig nun.. hindi pa dito ang kwento, natatawa kasi ako sa mga oras na ito habang ng ttype at inaalala ang mga pangyayari ee..

after nang 1st session ni sir bobi ng pagtuturo nagbigay siya samin ng 10 minutes break lumabas ako nun sa room kasama ko si ponce, nagpa refill kasi kami ng tubig sa 5th flr. pag akyat namin at pagbalik sa room nakita ko si chorva (itatago ko na lang ung pangalan nya para sa kanyang proteksyon) nakaupo siya sa may likuran ko, inaantok na ata at naka yuko ang mga ulo sa desk ng upuan nya, medyo nakabukaka siya sa mga oras na iyon, paupo na ako nun ng bigla kong masilayan ang kanyang bumubukol na toOOoot, nagulat ako at nabigla sa nakita ko patago akong tumawa at pinagmasdan ito, dahan dahan akong paupo nun at siyempre nakatingin parin ako sa kanya bigla siyang nag angat ng ulo (muka) deadma lang ako kunwari, ewan ko ba kung nakahalata un na pinagmamasdan ko siya, yumuko lang siya ng konti na waring tinitignan ata ang bumubukol nyang toooOot xempre nakatingin parin ako at hindi nga lang nagpapahalata, buti na lang at makapal ang kanyang buhok na pag yumuko ay natatakpan ang kanyang muka at sigurado ako na hindi nya makikita na lihim akong tumitingin sa kanya at sa bakat niyang tooOooT.. hindi naman sa kabastusan ito noh. nagulat lang kasi ako sa kanya ee.. siguro kaya ko nakita na bakat ung toooOot niya kasi masyadong hapit ang mga pantalon niyang sinusuot na kapag nag erect ung tooOot niya madaling mapansin.. ang payat payat na nga niya tapus ang hilig pa sa mga hapit na bagay, perstime ko un nakita sa kanya kasi nakikita ko naman siya dati wala naman akong nakikitang bumubukol, nasabi ko pa nga sa sarili ko "anu ba ito, walang nutrisyon" hahahahahaha.. hindi ko na kasalanan masama bang makita un?. hindi ko naman sinasadya ee.. nyahahahahahaha!..

natatawa lang talaga ako! kasi sa halip na mainis ako sa kanya dahil sa mga ginagawa niya sakin at nagmimistulan na siyang parasite, natuwa akong bigla.. hindi dahil sa bakat niyang toOoot aahh!!.. ewan basta.. natuwa lang ako sa kanya, hindi ko siya crush aahh! ayoko ksi ng ugali nya ee.. pero natutuwa lang ako pag may nakikitang mga something sa knya tulad ng lumalabas na garter ng brief niya na kinunan ko pa talaga.. hahahahah!.. sayang nga hindi ko nakunan ee..

hindi naman siguro kabastusan ito noh.. natutuwa lang ako sa mga ganung bagay.. kayo na lang ang bahalang humusga kung mali ba ung napansin ko na ito! hahahaha!..

thumbs up!..

grabe, kahit inaantok ako at masakit na ang katawan at gusto ng matulog, naalala kong mag type dito.
ang saya ng araw na ito grabe wala si bal hindi dumating ang prof namin sa polscie kaya nakakatuwa talaga. hindi ko pa kasi kabisado un ee, kaya ang ginawa na lang namin ay gumawa ng sariling music video at ni remake namin ung t.v commercial ni manny villar. nakakatuwa lang dahil muka kaming tanga ee. hahaha..

pagkatapos naman nun sa p.e namin..
nakakatuwa lang kasi first time ko atang ng enjoy sa p.e ee.. naglaro lang kasi kami ng volleyball ee.. wala lang kahit hindi ako marunong nag enjoy ako dun, kahit nakatunganga lang ako at nakatayo. hahahaha..

haayyy.. aun muna ang lalagay ko dito.. inaantok kasi talaga ako ee..
wala din akong ganang mag sulat.. ahehe..

countdown..

grabe. habang lumilipas ang bawat araw lalo akong kinakabahan, lalo akong natatakot kung anu na ang mangyayari sa amin. ang nanay ko hanggang january 31 na lang sa work nalulugi na kasi ung pinagtatrabahuan niyang micro finance ee. tapus dumagdag pa sa problema namin dito sa bahay dahil ang ate ko din ay mawawalan na ng work baka sumabay na din sa nanay ko hanggang katapusan ng january, nagbabawas na daw kasi ng empleyado ang pharmalink ee..
haaayyy.. anu ba naman ang nangyari samin ngayon. iba na tuloy ang pakiramdam namin dito sa bahay, parang ang hirap mag pretend na masaya at walang problema kahit alam namin sa sarili namin ilang panahon na lang ang nalalabi samin at mawawalan na kami ng kabuhayan. buti sana kung may sarili na kaming bahay para kahit mawalan ng trabaho ang nanay at kapatid ko wala kaming pinoproblemang upa ng bahay, ee kaso wala naman kaming sariling bahay. hanggang last week na lang kami ng march dito sa bahay ee. tapus aalis na kami. hindi nga namin alam kung saan na kami pupulutin pagkaalis dito ee.. ang last option na lang namin ay makitira sa lola ko sa navotas ang problema nga lang kung saan naman kami makikisiksik dun. wala naman kaming paglalagyan ng aming mga gamit dun dahil kahit papaano nakapag pundar na kami ng mga gamit sa bahay, maliit lang naman ang lugar dun kaya siguradong hindi kami magkakasya.

kahit sinasabi ng nanay ko na wag akong mamoblema sa pag aaral ko, hindi ko parin maiwasang matakot ee.. saan naman kami kukuha ng pang gastos namin sa araw araw.. iniisip ko na ngang mag trabaho ee, kso sabi ng nanay ko baka hindi daw kayanin ng katawan ko na pagsabayin ang pag aaral at pagtatrabaho ee. grabe.. ngayon ko na nararamdaman ang matinding recession sa ating bansa. hindi naman mangyayari to samin kung may trabaho atleast ang nanay ko dahil nakakasurvive kami sa pang araw araw na gastusin ee..haaaayyy.. ang hirap naman. hindi ko alam kung paano ako makakatulong sa nanay ko. ngayon pa nga lang pinoproblema na nya ang pambayad sa kuryente, tubig, internet, credit cards at plan ng cellphone, biglaan ang lahat kaya hindi napaghandaan. wala pa naman kaming ipon at wala kaming ibang kabuhayan..

tapus dumadagdag pa sa iniisip ko ung inaalok sakin na pagtakbo bilang president ng student council, inaasahan daw nila ako. ayoko naman ng ganun dahil lalo lang akong na pepresure ee..
pero ngayon nakapag isip na ako, para hindi na ako gumastos ng pagpunta punta sa school kapag walang pasok napag isipan ko ng mabuti na hindi tanggapin ang offer na tumakbo bilang president ng student coucil. ayoko muna ng commitment sa mga oras na ito, ayoko munang mag isip ng marami, pinoproblema ko na nga kung anung mangyayari samin bukas o sa mga susunod na araw kasabay nito ang mga problema sa academics kaya ayoko munang sabayan ng organization at ng student council. hindi naman ako aalis ee.. gusto ko munang makapag isip isip. ayoko naman kasing sumabay sa pinoproblema ng mga magulang ko ee..

naghahanap nga ako ng summer job ngayon ee.. lalo na at election ngayon.. naghahanap ako ng work ayoko ng volunteer! gusto ko ung kumikita ako para naman kahit pang tuition ko at panggastos sa pasukan hindi ko na hingin sa nanay ko.. kahit papaano siguro makakatulong na ako. alam kong hindi sapat un pero kahit papaano hindi na siya mag iintindi dun..
ayoko naman kasing mag stop ee.. pero nararamdaman ko na baka sa june na pasukan mag stop nga muna ako.. wala naman kasing kukuhanan ng panggastos ko ee.. haaayyy!!.. ang hirap ng ganito. bakit hindi muna ako pinatapos bago kami nagkaroon ng ganitong problema..

umaasa naman ako na malalagpasan namin ang bawat pagsubok na ito, kahit hindi ako nagsisimba at nagdarasal.. pls.. god.. kung naririnig mo ako ngayon sana tulungan nyo po kami.. maka survive sana kami sa problema namin ngayon. tulungan nyo din po ang nanay ko na maging malakas at maging matatag sa mga oras na ito.. salamat bro...

perstym..

aun..
nakagawa na din ako nito aheheh..
sinabe lang saken ni kalai na gumawa ako kaya aun gumawa na ako ng blog, d ko nga alam kung anu ung mga ilalagay ko dito ee.
aheheh.. wala ksi akong magawa dito sa hauz.. habang kumakain ako mag ttype na lang ako. aheheh..

aun.. wala akong maisip na ikwento ksi wala naman akong ginawa nitong buong araw ee.. kundi maglaro sa net at kumain at matulog. harr..

geh!..